Son Dakika Haberler Haberiniz Olsun
Related Articles
◊ Öncelikle âlâ bayramlar dilerim. Bayramlarınız nasıl geçer?
– Perihan Savaş: Bayramlarda ya daima birlikte kent dışına gidiyoruz ya da İstanbul’da birlikte yemek yiyoruz. Bazen de çocuklar bir yere gidiyor, ben bir yere gidiyorum, telefonlaşıyoruz. Bir gelinim, bir de damadım var. Onlar da artık kızım ve oğlum oldu. O nedenle daima “İki oğlum, iki kızım var” derim. Torunlar da var. Mümkün olduğu kadar daima bir ortadayız. Biz bayram olmasa da birlikteyiz aslında.
Ama artık pek çok insanın bayram heyecanı kalmadı. Zira bir anne çocuğuna ayakkabı alamıyorsa ve bu sıkıntı kaideler altında geçinmeye çalışıyorsa onlar için bayram olmuyor.
Ben çocukluğumda hatırlıyorum; bayramın gelmesini beklerdim. Fatih’te çok meşhur bir ayakkabıcı vardı. Kesinlikle her bayram oraya gidilir, ya kırmızı ya siyah rugan ayakkabı alınırdı bana.
– Melis Ketenci: Ben her vakit bayramdan evvel bayramlığımı alırım. Savaş’a da benimle uyumlu bir kombin yaparım. Sabahın erken saatlerinde başlarız ziyaretlere. Perihan Anne çok hoş domatesli, sarımsaklı pilav yapar mesela. Bayramlar daima bir arada hoş oluyor.
– Savaş Zafer: Eskiden dedemlere giderdik. Onlar vefat etti. Şu anda ailede herhalde en büyük sensin anne.
– Perihan Savaş: Yok Melis’in anneannesi var.
– Savaş Zafer: Doğru… Yani İstanbul’da her vakit herkes artık müsait olmuyor. O yüzden fırsat buldukça toplanıyoruz.
Fotoğraflar: Murat ŞAKA
◊ Unutamadığınız bir bayram anınız var mı?
– Perihan Savaş: Benim dedem çarşıdan bir mavi, bir de pembe kenarlı mendiller alırdı. İki katlı ahşap bir meskeni vardı. Kapısının önünde otururdu. Mendillerin içine şeker ve beş kuruş koyardı. Erkeklere mavi, kızlara da pembe mendil dağıtırdı. Ben param bittikçe masraf dedemin elini öperdim. Beş-altı seferden sonra artık bana mendil vermezdi, direkt para verirdi. O anları hiç unutamıyorum. Dedem keşke yaşasaydı da ondan gidip harçlık alsaydım.
– Savaş Zafer: Ben o denli çarpıcı bir anı söyleyemiyorum ancak bizim ailede her bayram hoş oluyordu.
İNSANLARIN BİRBİRİNE OLAN HÜRMETLERİNİ ÖZLÜYORUM
◊ Üçünüz bir ortaya geldiğinizde en çok nelerden sohbet edersiniz?
– Melis Ketenci: Perihan Anne’nin anılarından… O kadar hoş anlatıyor ki, eski Türkiye, eski sinemalar, eski sanatkarlar… Öykü dinler üzere dinliyoruz.
– Perihan Savaş: Sadece ailem değil, bir arada çalıştığım öteki genç arkadaşlar da “Yeşilçam gecesi yapalım, ne olur bize anlat” diyorlar. Ortada bir sette de onlara anlatıyorum.
◊ Perihan Hanım, eskiye dair en çok neyi özlüyorsunuz?
– Perihan Savaş: Eski komşulukları, insanların birbirine olan hürmetlerini, sevgilerini özlüyorum. Artık ne yazık ki karşı komşumuzu tanımıyoruz. Evvelce üç sokak gerideki mahalledeki komşuyu bile bilirdik. Akşam olduğu vakit “Hadi bakalım herkes mahallesine” derlerdi. Artık kimse kimseyi tanımıyor.
– Savaş Zafer: Tahammül yok. Kalabalıklaştı her yer. Herkesin çok fazla telaşı var. Geçim kahrı var. Bence o yüzden.
– Perihan Savaş: Evet ancak yeniden de bunu kaybetmememiz lazım. Biz bu türlü bir toplum değiliz. Biz sevecen, hoşgörülü, saygılı, yardımsever bir toplumuz. Sokakta birisine bir şey olduğu vakit bin kişi birden koşarız. Bu türlü beşerler da yeniden var lakin artık o kadar azaldı ki…
ÇOCUKLARIMLA ARKADAŞ GİBİYİM
◊ Çocuklarınıızla münasebetiniz nasıl?
– Perihan Savaş: Ben onlarla arkadaş gibiyimdir. Bazen anneliğim meblağ. Yanlış bir şey olduğu vakit orada birazcık dişimi gösteririm lakin onun dışında mesela çocuklarıma daima şunu söylemişimdir: Başınıza ne gelirse gelsin, lütfen gelin bana anlatın. Diğerine anlatmayın. Yani arkadaşınıza alışılmış ki anlatabilirsiniz fakat arkadaşınız sizi hakikat yönlendiremez. Anneyim ben zira, ben en hakikat biçimde sizi yönlendiririm. Yanlış bir şey olduğu vakit da daima hızlarına söylerim aslında. Hem arkadaş hem anne hem de baba oldum natürel.
– Savaş Zafer: Ben küçüklüğümden beri daima annemleydim. Aile büyüklerimizi vakit içinde kaybettik. Bir tek annem kaldı. Hasebiyle da her şeyi anlattığım tek kişiydi her zaman.
◊ Melis Hanım, Perihan Hanım’la tanıştığınız günü anlatır mısınız?
– Melis Ketenci: Savaş’ın yeğeni Ali’nin doğum gününde tanıştık. Çok heyecanlıydı benim için. Şu anda bile düşününce heyecanlanıyorum. Lakin Perihan Anne inanılmaz samimi, insanı rahatlatan biri. Birinci gördüğümde çok tedirgindim. Kendisi halden de anladığı için ona nazaran davranıyor, insanın içini yumuşacık yapıyor. Sonrasında her şey çok hoş ilerledi.
– Perihan Savaş: Ben bağlarını biliyordum. Birinci gördüğümde de bir baktım çok hoş bir kız, çok kibar, çok heyecanlı. Bayağı uzun bir arkadaşlıkları oldu. 6 sene sürdü. Oğluma “Artık evlen” dedim. Sonuçta o da bir anne babanın evladı. Hiçbir vakit onun da üzülmesini yahut kırılmasını istemem. Ortalarında ne geçer onu bilemem. Lakin oğlum haksızsa oğluma söylenirim. O haksızsa ona da söylenirim. Karışmam da çok fazla. Kızım da Melis’i çok seviyor. Görümce üzere değil, kardeş üzere görüyor.
DIŞARIDA “PERİHAN SAVAŞ’IN OĞLUYUM” DEMEM
◊ Perihan Hanım 120’den fazla üretimde rol aldınız. Pekala şu an hayatınızın nasıl bir dönemindesiniz?
– Perihan Savaş: Ben çalışmayı çok seven bir beşerim. Hatta oturduğum vakit çok sıkılırım. Şu sıralar eskiye göre sakin bir dönemimdeyim. Zira evvelce 1 ayda üç sinema çekiyorduk. Bir orta tiyatroya döndüm. Şu anda sakin geçiyor.
◊ Savaş Bey, siz tanınmış bir çiftin çocuğu olarak doğdunuz. Hiç bunun dezavantajını yaşadınız mı?
– Savaş Zafer: Avantajlarından çok galiba ben daha çok dezavantajlarını yaşadım. Zira topluma mâl olmuş isimlerin çocuğu olmak çok kolay değil. Daha göz önünde oluyoruz. O denli olduğu için de yaptığımız hareketler yalnızca bizi değil, anne ve babamızı da temsil ediyor. Bu manada ben daima çok dikkat etmeye çalıştım. Kendimi çok kısıtladım.
– Perihan Savaş: Bir de “Ben Perihan Savaş’ın oğluyum” demez hiçbir yerde. Sorarlar “Annen kim?” diye, “Ev kadını” der, geçiştirir. Yemin merasiminde de kumandanlar beni görünce şoka girdi.
◊ Askerlikte nasıl anladılar Perihan Savaş’ın oğlu olduğunuzu?
– Melis Ketenci: Ben oraya ziyarete gittiğimde bir paylaşım yaptım, Savaş’ı etiketledim. Oradan kumandanlara kadar bilgisi gitmiş, “Perihan Savaş’ın oğlu bu bölükte” diye.
– Savaş Zafer: Beni çağırdılar, “Neden söylemedin?” dediler. Ne diyecektim ki!
– Perihan Savaş: Sonra bana da teşekkür ettiler. “Öyle hoş bir çocuk yetiştirmişsiniz ki” diye.
OYUNCU OLMAK İSTİYORDUM
◊ Magazin programlarında da hiç rastlamıyoruz size.
– Savaş Zafer: Evet, beni tanımazlar.
◊ Bu şuurlu tercihiniz mi?
– Savaş Zafer: Şuurlu tercihim. Ben bunun bir ayrıcalık üzere görünmesini sevmiyorum. Bir de benim de sonuçta şahsi bir ismim var. Yolda geçerken “Perihan Savaş’ın oğlu” diye çekilmek çok hoşuma gitmiyor.
– Perihan Savaş: Benim kızım da o denli. O da daima kendini soyutlar. Annesinin, babasının kim olduğunu hiç söylemez.
– Savaş Zafer: Ablam kamerayı hiç sevmiyor. Benim o denli bir şeyim yok. Ben bilakis oyuncu olmayı istiyordum. Annem “Elinde bir mesleğin olsun. Oyunculuk yapmak istiyorsan her vakit yaparsın. Oyunculuk için bir okul bitirmene gerek yok” dedi. Zira ben konservatuvar okumayı düşünüyordum.
– Perihan Savaş: “Yeteneğin varsa yaparsın” dedim. Yeteneğin yoksa 10 tane konservatuvar da bitirsen hiçbir şey olmaz.
– Savaş Zafer: Bir dizide rol aldım. Hatta oynadığım dizide üçüncü, dördüncü kısma kadar tekrar Perihan Savaş’ın oğlu olduğumu bilmiyorlardı. O dizi tecrübesinden sonra oyunculuk okuluna gittim. Sertifika falan aldım Darülbedayi’den. Annem “yeteneğin varsa olursun” dediği için o bende bu türlü bir sistem oluşturmuş. Biraz da o manada negatif şeyler hissedince kendimde alakalı, çok oraya yönelmedim.
◊ İçinizde ukde kaldı mı?
– Savaş Zafer: Ukde yok. Olursa çok butik bir şey, yaparım. Oyuncu olmayı planlamıyorum artık bu saatten sonra.
– Perihan Savaş: Aslında yeteneği var. Ancak bir anda çekti kendini. Üstüne gitmedim.
KIZIMIZ VE TORUNLARIMIZ İÇİN İBRAHİM BEY’LE BİR ORTAYA GELİYORUZ
◊ Geçenlerde İbrahim Tatlıses ve kızınız Melek Zübeyde Hanım’la bir ortaya gelmiştiniz. Tatlıses’le fotoğrafınız birçok kişiyi şaşırttı…
– Perihan Savaş: İnsanlar niçin şaşırıyor, onu bilmiyorum. Evet, biz İbrahim Bey’le vaktinde beğenilen şeyler yaşamadık. Üzerinden 40 sene geçti. Şu anda torunlarımız var. Torunlarımız vakit zaman natürel ki bizi bir ortada görmek istiyor. Ayrıyeten bir kızımız var. Kahvaltıda yahut iftar yemeğinde bir ortaya geliyoruz. Zira çocuklar ve torunlar bunu istiyor. Burada düşman olmanın, “Aman katiyetle görüşmem” demenin bir manası yok. Evet, yanlış yaptı mı yaptı. Zati o da bunun dersini almış, yaptıklarının farkında olan bir insan. Onun için şaşırılmasına bir mana veremiyorum.
YILMAZ ZAFER’İN HAYATI SİNEMA OLACAK
◊ Bir gün tahminen birlikte bir projede yer alırsınız…
– Perihan Savaş: Öyle bir şey olur mu bilmiyorum fakat benim düşündüğüm bir şey var. Babasının (Yılmaz Zafer) hayatını sinema yapmak istiyorum. Tahminen orada onun gençliğini oynayabilir. Zira babasına benziyor.
◊ Sinema projesiyle ilgili var mı attığınız adımlar?
– Perihan Savaş: Aslında o proje benim başımda. Lakin yanlışsız vakti bulmam, bir senaristle birlikte çalışmam gerekiyor. Ancak ne vakit gerçekleştiririm bilmiyorum. Yılmaz’ın yetişkinlik devrini Engin Akyürek oynasın çok isterim. Zira benziyor.
◊ Sizi kim canlandırsın istersiniz pekala?
– Perihan Savaş: O aklımda yok. Bakacağım beni kim canlandırır diye.
◊ Tüm kadroyu siz mi oluşturmayı düşünüyorsunuz?
– Perihan Savaş: Evet. İçime sinen bir halde olsun. Onun sinemaya başlangıç devri, tiyatroya başlangıcı, okuldaki periyotlarımız… Ortaokulda birlikte okuduk. O periyotlarımız ve hastalığını da kapsayan bir sinema olacak. Biz o yıllarda çok zorluklar yaşadık. Sanatçı olmanın zorluklarını… Bu periyotları de aktarmak istiyorum. Sanatkarlar neler yaşıyor, o perdenin ardında neler var, bunları bence insanların bilmesi gerekiyor.
◊ Evvelden çok daha zormuş değil mi?
– Perihan Savaş: Çok daha zordu. Şu anda daha konforlu. Genç oyuncular güzel bütçeler alıyorlar. Çok güzel kaidelerde çalışıyorlar. Karavanlar, kuaförler… Biz kendi saçımızı, makyajımızı kendimiz yapardık. Konuttan kostümleri kendimiz taşırdık. Lakin işimizi çok seviyorduk. Yalnızca para kazanmak ismine yapmadık bu işi.
◊ Geçmişe dönüp baktığınızda sizi en zorlayan ne oldu? “Şimdi olsa yapmazdım” dediğiniz ne var mesela?
– Perihan Savaş: Öyle şunu yapmam, bunu yapmam diye bir yaklaşımım olmadı. Bir devir sinemada seks furyası başladı, biz kenarda kaldık. Zira o sinemalar bize nazaran değildi. Annem de her çekimde izbandut üzere başımda dururdu. Fakat ben her vakit rolüm ne gerektiriyorsa onu yaptım.
KENDİMİ PERİHAN ANNE’YE BENZETİYORUM
◊ Melis Hanım siz ünlü bir aileye gelin geldiniz. Bu durum üzerinizde bir sorumluluk oluşturdu mu?
– Melis Ketenci: Zorluğunu yaşamadım fakat Perihan Anne çok ağırbaşlı, inanılmaz hoş bir duruşu olan bir bayan. Ona layık olabilecek miyim diye düşündüm.
– Perihan Savaş: Bu ortada ikimiz de İkizler burcuyuz.
◊ Benziyor mu huylarınız?
– Perihan Savaş: Benziyor.
– Melis Ketenci: Ben kendimi Perihan Anne’ye çok benzetiyorum.
◊ Savaş Bey gastronomi eğitimi aldınız, Safderun isminde bir restoranınız da var. Meskende yemek yapıyor musunuz?
– Savaş Zafer: Ben meskende yemek yapmayı sevmiyorum. Zira endüstriyel mutfaklarda alışmış olduğunuz düzenle konutta kurulan tertip birebir olmuyor.
◊ Bir bayram masası hazırlasanız olmazsa olmazınız ne olurdu?
– Savaş Zafer: Risotto yapmayı çok seviyorum. Onun üstünde tahminen daha protein yüklü bir şey servis ederim. Yanında zeytinyağlılarla birlikte destekleyebileceğim bir şey. Finalde de ufak bir tatlı.
◊ En sevdiğiniz anne yemeği ne?
– Savaş Zafer: Nohutlu işkembe. Yaprak dolmasını da hoş yapar annem.
HERKESE MEMNUN BAYRAMLAR
◊ Bayram bildirilerinizi da alalım…
– Perihan Savaş: Yalnızca ramazanda ve bayramda değil her vakit birbirlerine karşı hürmet ve sevgi içinde, hoşgörülü olmalarını isterim.
– Savaş Zafer: Bayramların bizi bütünleştirmesini temenni ediyorum. Zira kendi şahsi hayatlarımızda çok bireyselleştik. Hislerimizi yansıtırken bencilleştik. Bu bayram, daha sağduyulu olmaya vesile olur inşallah.
– Melis Ketenci: Herkese memnun bayramlar dilerim.
