Son Dakika Haberler Haberiniz Olsun
Related Articles
Uzun vakittir merak ettiğim isimlerin başında geliyordu, sonunda buluşuyoruz. Rolü için bıraktığı uzun sakalları ona ciddiyet, mavi gözleri ve muzır bakışları şirinlik katıyor. Çok samimi ve hayata dair kendine has bakış açısı olanlardan. Daha evvel çok söyleşi vermemiş. Onu yakından tanımak için bir an evvel başlıyoruz muhabbete…
◊ Tahminen en tanınan olduğun devirlerden birini yaşıyorsun. Lakin magazinden uzaksın.
Onu tercih edenlere bir şey söylemiyorum, herkesin kendi yolu. Ben 10 bin metre koşmaya çalışan, uzun yol koşucusu bir aktörüm. Hasebiyle 100 metrede bütün gücümü harcayıp herkesin önüne geçtim diye hava atıp 200 metrede ciğerim elimde kalsın istemem. Uzun yıllar bu işi yapmak istiyorsanız yol haritanızı ona nazaran çizmek zorundasınız. Magazinde olmamak üzere bir halim yok fakat olmak üzere bir gayretim da olmadı. Fikrine, zikrine, haline güvendiğim insanların yanında olmayı tercih ediyorum,
şu an burada olduğum üzere.
◊ Çok teşekkürler. O vakit seni biraz açalım. En kolay soru; kendini nasıl anlatırsın?
Çok kolay üzere görünen çok güç bir soru bu. Konuşmayı da dinlemeyi de severim. Bazen kendimi anlamak için sorular sorarım, çok da hoş bir tekniktir.
◊ Ne çıktı bu sorulardan?
Sanırım ben asık hızlı olmayan ciddiyeti çok seviyorum.
◊ 2006’da seni tanıdığımızdan beri hiç orta vermeden projelerde çalışmışsın. Hırslı mısın?
Altı kardeşiz. Çok kardeşli bir ailede çok hırslı, daha provokatif yahut çok daha uzlaşmacı olabiliyorsun. Ben azimli oldum. Sevdiğim şey üzerine çalışmaya âşığım.
◊ İki dönemdir çok konuşuluyorsun, egon ne durumda, biraz havalara girdin mi, doğruyu söyle…
Ben insanın başına ne gelirse gelsin, kişinin bunun bir emanetçisi ve taşıyıcısı olduğunu düşünüyorum, buna yetenek, mal mülk, hoşluk, aslında her şey dahil. Biz her şeyin emanetçisiyiz, emanetçisi olduğum bir şeyin havasını atamam. Başıma gelenleri bir lütuf üzere karşılayıp keyfini çıkarıyorum.
◊ Çok düzgün duruyorsun. Arkadaşların sende bir şeyi değiştirecek olsa neyi değiştirirler?
Tahammülsüzlüğümü. Şuurlu yanlışa tahammülüm yok.
‘Yemeğin lezzetinden daha değerli şey fotoğrafını çekebilmek’
◊ Toplumsal medya periyodunda emojiler ve onaylanmalar sana ne söz ediyor?
Ne yazık ki toplumsal hayatımızı dijital hayatımız dönüştürmeye başladı. Yediğin yemeğin lezzetinden daha değerli bir şey varsa o da yemeğin fotoğrafını çekebilmek. Burada röportaj yapabilmemizden daha değerli bir şey varsa bunu göstermek. Hasebiyle bir şov toplumuna dönüştük. Bunun da birtakım yararları ve birçok ziyanları var.
◊ Ne üzere?
İçerik boşluğu mana boşluğuna döndü. Yani biraz mana gitti. Artık emojilerle, like’larla hareket etmeye başladık.
◊ Bu formda bir dünyada yaşamak seni ne kadar keyifli ediyor?
Çok önemsememek üzere bir deva buldum kendime. Kaç like olmuş, kaç takipçim var, ne yaparsam ne olur üzere şeyleri takmıyorum. Ben olduğum yerde, sevdiğim şeyi yapmaya çalışıyorum. Bu denizde karanın nerede olduğunu, nereye kadar yüzeceğini, yol haritanı bilirsen, konforlu bir alandayız aslında.
?
‘DİŞ DOKTORLUĞUNU KAZANIP AİLEMDEN SAKLADIM’
◊ Diyarbakırlısın, nasıl bir ailede büyüdün?
Evet, Diyarbakır’da doğup büyüdüm.
Altı kardeşiz; dört kız, iki erkek. Ben iki numarayım. Kalabalık bir ailede büyümek çok keyifliydi. Çığlık çığlığa, arbede dövüş, birbirimizi çok severek büyüdük, mahalle arkadaşı üzereydik, yaşlarımız da çok yakın. Birbirimizden çok şey öğrendik. Babam diş teknisyeni, annem konut hanımı ve hâlâ işlerine devam ediyorlar.
◊ Diyarbakır’da yaşamak nasıldı?
Mahalle kültüründe büyüdüm. Sokakta yetişen son kuşağız sanırım, o açıdan da çok hoştu. Sosyopolitik yapısıyla alakalı 90’larda ilkgençlik sıkıntı geçti. Fakat zorluklarla, sanat ve oyunculuk sayesinde baş ettik.
◊ Orada imkânlar o yıllarda daha kısıtlı olabilir, sanat nasıl kanına girdi?
Diyarbakır Devlet Tiyatrosu birçok kişinin oyuncu olmasına vesile oldu. Çehov, Gogol oynuyorlardı, onları izleyerek büyüdük. Tek dert çok alternatif olmamasıydı. Bir oyunu tekraren izliyordum. Bir dönem sergilenen ‘Bir Yaz Dönümü Gecesi Rüyası’nı 17 sefer izledim. Diyarbakır Devlet Tiyatrosu Müdürü Nermin Uğur vardı, onun dikkatini çekmiş, “Burada çalışmak, figürasyon yapmak ister misin” diye sordu.
16 yaşımdaydım ve o oyunda asker rolünde yalnızca mızrak tutarak başladım. Öbür bir oyunda bekçiyi canlandırdım. Oradan Kent Tiyatrosu’na geçtim, “Bu işi yapmak istiyorum” dedim ve başladım. Lakin ailemin hayali diş tabibi olmamdı.
◊ Sen ailenin asi çocuğu muydun?
İnanılmaz bir fırlama olarak başladığım hayatımda muallim olma noktasına geldim. Bilhassa 30 yaşımdan sonra ailedeki sorumluluklar münasebetiyle bir anda yavaşladım, biraz daha aklı başında davranmaya başladım. Ben istemesem de bir baktım sorumluluk alan, danışılan, ekonomik olarak fikir veren bir noktaya geldim.
◊ Pekala, sonra ne yaptın?
Üniversite imtihanlarına girdim, diş doktorluğunu kazandım lakin ailemden sakladım. Kazanamadığımı düşündüler, yetenek imtihanlarına girdim, Adana’da Çukurova Üniversitesi Konservatuvarı’nı kazandım. Bir yıl Adana’da okudum. Bir daha imtihana girdim ve Mimar Sinan Üniversitesi Güzel Sanatlar Fakültesi Tiyatro Bölümü’ne başladım.
‘HER ÂŞIK OLDUĞUN VAKİT BİLDİKLERİN SIFIRLANIR’
◊ Özel hayatına dair çok az şey biliyoruz…
Evet!
◊ Mesela hiç evlendin mi?
Yok. Sanat sepet bir yere kadar diyorsun ve başlıyoruz sanırım (gülüyor)…
◊ Evet, aşk var mı hayatında?
Aşk yok vallahi.
◊ Rol arkadaşın Selen Öztürk’le birlikte
değil misin?
Selen 20 yıllık arkadaşım, dizideki partnerim.
◊ “Aşk cahilliktir” üzere bir lafını okudum…
O cahillikten kastım aslında öteki bir şeydi. İnsan deneyimlerine ve bildiklerine karşın âşık olduğunda o bildikleri bir şeye yaramaz ya, onu söylemek istedim. Her âşık olduğun vakit bildiklerin sıfırlanır. Gerçek aşk bütün bildiklerine karşın daima seni gafil avlar… Yeterli ki gafil avlar, yoksa “Bak bende bunlar var, sende onlar var” derken bir holding toplantısından farkı kalmaz,
o da bana gelmez.
◊ O halde sana gelebilecek olan aşkı anlatır mısın?
Şu an âşık olmadığım için anlatabileceğim bir durumda değilim açıkçası. Keşke hepimiz âşık olsak, bunu temenni ediyorum, kendi adıma da ümit ediyorum, inşallah yakın vakitte bir aşk yaşarım ve buraya geldiğimde sana nasıl bir âşık olduğumu anlatırım.
◊ Seni ne tavlar yahut tesirler hayatta?
Samimiyet.
◊ Sen tavlarken neyi kullanırsın? Zira yeterli bir oyuncusun…
Bir stratejim yok, o kimyayla ilgili bir şey lakin oyunculuğu bu açından kullanmak mecnunluk olur. Mesleksel bir deformasyonu orayı taşıdığınız vakit hastalanırsınız. Ancak benim gözlemlediğim kadarıyla mesleği oyunculuk olmayanlar, oyunculardan daha uygun oynuyorlar.
‘SAÇLARIMI 3 NUMARAYA VURUP KAMERANIN ÖNÜNE ATTILAR’
◊ Kırılma noktan neydi?
Erkan Kolçak Köstendil’le dört sene mesken arkadaşlığı yaptık. O vakitler ‘Şeytan Detayda Gizlidir’ diye bir dizi vardı Nejat İşler’in oynadığı. Erkan o dizide rejideydi. Para kazanmam lazım, ben de oradaki işlere yardım edeyim diye gittim, sette “Satanist bir karakteri canlandıracak biri lazım” dediler. Çabucak benim saçları 3 numaraya vurup kameranın önüne attılar. Koltuk taşıyıp duvara çivi çakacağız diye gittiğim yerde oyunculuk yaptım. Konservatuvar da okudum, o denli başladık.
◊ Bu süreç sana ne öğretti?
Daha çok sinema izlemem, daha çok okumam, araştırmam, şivemi, diksiyonumu daha da düzeltmem lazım diyerek geçti bir mühlet. Burada kendime küsmek yahut inkâr etmekten bahsetmiyorum. Genişlemek ve kendimi açmaktan bahsediyorum. Ancak 30’lu yaşların başında, içimde aslında oradan getirdiğim bir miras olduğunu fark ettim.
◊ Artık nasıl hissediyorsun?
20 sene Diyarbakır’da, 20 sene İstanbul’da yaşadım, şu an bir dengedeyim, geldiğim yerle yaşadığım yer dengelendi. Galiba bu bende de bir istikrar oluşturmaya başladı. Artık oradan getirdiğim şeyler oyunculuğum ve kendi karakterim için bir zenginliğe dönüştü. Hem oyunculuk hem İstanbul’daki hayatım vakit içinde bana kendin olmanın ne kadar değerli olduğunu öğretti.
◊ Seni en zorlayan ne oldu bu seyahatte?
Ben.
◊ Neden?
Çünkü her şey insanın kendi algısıyla ilgili. Bir kez her şey bizimle alakalı değil, kocaman bir çark var ve biz en yeterli ihtimal o çarkın bir kesimi olabiliriz. O çarkın parçasıyken o çarkı kendinden ibaret sanmak büyük bir yanılgı. Benden evvel oyunculuk vardı. Benden sonra da olacak. Ben kendi çemberimde ne kadar gerçek, dürüst, kendi gerçek bildiğimi en azamî seviyede yapabilirimle yaşamaya çalışıyorum. O yüzden kendi çıtalarımı ve kendi doğrularımı kendim koydum. Zira bizim dışımızdaki değişkenleri değiştirme eforu genelde hüsranla bitiyor.
‘SAKALLARIN BAKIMI ÇOK ZOR’
◊ Artık projelerin neler?
Senaryo yazıyorum ve ‘Kızıl Goncalar’ devam ediyor.
◊ İki dönem canlandırdığın karakteri ve evrimini sen nasıl anlatırsın?
Karakter kâğıtta da çok düzgün yazılmış bir karakterdi, o gri tonları işin başından beri vardı. Ben yalnızca biraz onun kontrastını açmaya çalıştım. Bunu yaparken de kupkuru bir insan oynamaktansa onun üzüldüğü, düştüğü, kalktığı insanca taraflarını göstermek üzere bir gayret içine girdim. Müellifimiz da bunu gördü ve karakteri seyircinin de empati kurabileceği, derinlikli bir hale getirdi.
◊ İki yıldır sakallısın, sevdin mi sakallı olmayı?
Başta sevdim ancak bakımı çok güç, birinci dönem bittiği gün latifeli kesmiştim.
◊ Birbirinden çok farklı karakterleri oynadın. Hiç tereddüt ettin mi?
O tereddüdü yaşamaman için ekonomik rahatlığının olması lazım. Konutunun kirası, çocuğunun okul taksitini düşünürken hangi rol gelirse oraya gitmek durumunda kalabilirsin. Bir de dalın daima seni kendi güvendiği alanda tutmakla alakalı bir kederi var. Yani yeterli bir doktor oynuyorsan diğer işinde seni hastanenin müdürü yapmak istiyorlar, kısaca “Orada kal” diyorlar. Zira daha evvel becerdiğin için başları rahat oluyor. Oyuncular da bazen inançlı alandan çıkmayı istemiyor. İstemiyoruz. Bu karşılıklı inançlı alanda olma eforu bir yerden sonra, oyuncuyu çok kısıtlı bir çerçevede tutmaya başlıyor. Ben biraz daha kendime güvenmediğim alanlarda iş tercihi yaparak, kendimin üzerine giderek, mesleğimi yönetmeye çalışıyorum.
◊ İnançlı alanın rahatı varken bu sıkıntı olmuyor mu?
Olmaz mı? Mesela karakterim Sadi Hüdayi üzere Arapça konuşabilecek bir halde değilim, hatip yahut
vaiz de değilim, çok çalıştım. Aylarca YouTube’da vaizleri dinledim. Öbür arkadaşlarım da o denli…
◊ Yazdığın senaryo ne üzerine?
6 kısımlık bir iş, bitirdik. Ruhsal cürüm üzerine. Bir doz kabahat, biraz ideoloji yanı olan bir iş üzere oldu.
