Son Dakika Haberler Haberiniz Olsun
Related Articles
SEDA TÜRKMEN : NİNA’NIN ÇARESİZLİĞİ EN ZORLAYICI SAHNELERDEN
◊ “Kutsal” oyununda canlandırdığınız Nina karakteri, yeni annelik tecrübesiyle başa çıkan bir bayan. Bu rolü üstlenirken kendi hayatınızdan yahut etrafınızdan ilham aldığınız noktalar oldu mu?
– Seda Türkmen: Annem, ablam ve beni tek başına büyüten, hayatını bize adayan ve sevgisini bizden bir an bile esirgemeyen, tanıdığım en güçlü bayan. Onun taşıdığı bu büyük sevgi ve bizimle kurduğu bağ, birebir vakitte büyük bir tasayı da beraberinde getirdi; kaybetme korkusu.
Bizim vakit zaman abartılı bulduğumuz bu duyguyu, Nina karakterine çalışırken çok daha düzgün anladım. Şimdi çocuğum yok fakat bir gün anne olursam, bu histen kaçamayacağımı biliyorum. Artık kabul ediyorum.
◊ Nina’nın yaşadığı duygusal dalgalanmaları sahnede aktarırken sizi zorlayan sahne hangisiydi?
– Seda Türkmen: Kayıp duygusu. Annesinin vefatı, çocuğunun sistem tarafından elinden alınması ve Nina’nın çaresizliği. En zorlayıcı sahnelerden biri, arkadaşına çaresizce haykırdığı an: “İkimiz de yanlış bir şey yapmadık lakin onu (çocuğumu) benden aldılar.”
◊ Oyun, annelik ve kadınlık rollerine dair derin iletiler içeriyor. Bu iletilerin izleyiciye en tesirli biçimde ulaşması için sahnede nelere dikkat ediyorsunuz?
– Seda Türkmen: Metni yalnızca okuduğunuzda bile derin bir buhran hissediyorsunuz. Bu, sadece bizim toplumumuzla ilgili değil. Geçmişten bugüne, hatta gelecekte bile dünya bayanlarının çaba ettiği bir gerçeklik. Sistem, bayanlar üzerinde yarattığı kimlik baskısı ve duygusal şiddetle onları sınırlıyor. Bazen biz bayanlar bile, anne kavramını çocuk sahibi her bayanın tek kimliği olarak görüyoruz.
Oysa ben sahnede Nina’nın gerçek sesi olmaya odaklandığımda, seyirci de bizimle birlikte ağlıyor, gülüyor, öfkeleniyor. Zira problem hepimizin sıkıntısı.
◊ “Kutsal” size ne öğretti?
– Seda Türkmen: Çok şey. Bildiğim şeyleri bile bu kıssayla derinlemesine hissettikçe farkındalığım arttı. Bilhassa şunu anladım: Annelerin de bazen şu soruya samimi ve itimatla muhtaçlık duyduğunu unutuyoruz: “İyi misin?”
TUĞRUL TÜLEK: BU OYUNU ANNEME ADADIM
◊ “Kutsal”ın yönetmeni olarak, annelik kavramını sahneye taşımaya nasıl karar verdiniz?
– Tuğrul Tülek: Annelik herkesin üstüne ezbere konuştuğu, tanımladığı o çok bireye has hislerden, durumlardan biri. “Anneliği tanımlar mısınız?” diye sorsanız en çok duyacağınız cümle “annelik çok kutsal bir şeydir” olacaktır. Bence annelik empati kurma yeteneğiniz ne kadar güçlü olursa olsun yeniden de birebir deneyimlemeden anlaşılabilecek, üzerine fikir yürütülebilecek bir durum değil. Son yıllarda çok fazla arkadaşım anne oldu ve inanın her birinin yolu, hissi, annelikle olan bağı farklı.
Bu işin bir formülü yok. Ben de ezbere bir “anne” tarifi yapmak istemedim elbette.
Kendi hamilelik, doğum, annelik tecrübesinin de tesirleriyle müellif son derece “objektif” bir yerden anlatıyor anneliği. Sevgisiyle, nefretiyle, dehşetiyle, tasasıyla, bağlılığıyla pek çok hissin bir ortada olduğu hisler silsilesi. O yüzden, metni çok güzel etüt ettim ve müellifin sesini bir resme dönüştürmeye çalıştım.
Öte yandan oyun yalnızca annelikle ilgili bir oyun değil. Evlat olmayı, anneyle kurulan o inkar edilemez bağı, jenerasyondan nesile aktarılan bilgileri, alışkanlıkları ve lanetleri de anlatıyor. Bir anne olmam elbette mümkün değil ancak bir annenin evladıyım ben de ve o taraftan bana tanıdık gelen ve oyunu sahnelerken bana yardımcı olan, bana yol gösteren bir sürü bilgi var.
Dünyaya bir çocuk getirmek büyük bir sorumluluk
◊ Sizin için babalık, ferdî ve toplumsal seviyede ne tabir ediyor?
– Tuğrul Tülek: Babalık da tıpkı annelik üzere bireye özel bir tecrübe. Neredeyse 35 yıldır babasını görmeyen biri olarak şunu diyebilirim ki bir çocuğun başına gelebilecek en büyük lütuf sevgi dolu bir anne-babayla büyümek. Neyse ki annem o kadar sevgi dolu ve ilgili bir anneydi ki ilgisiz, ve ailesine yabancılaşmış bir babanın yokluğunu bize hissettirmedi. Dünyaya bir çocuk getirmek büyük bir sorumluluk.
“Kutsal”daki baba, hakkında konuşulan ancak hiç görmediğimiz bir baba.
◊ “Kutsal” size ne öğretti?
– Tuğrul Tülek: Ben annemi 5 sene önce kaybettim. Bu oyunu çalışırken annelerimizin kulaklarını çok çınlattık tabi. Birçok şeyi onlarla olan alakamız üzerinden tanım etmeye çalıştık. Velhasıl bu oyunun çalışma süreci bana en çok anneciğimin buradan gittikten sonra bile daima benim yanımda olduğunu anlamama sebep oldu. O yüzden kendi içimde bu oyunu anneme adadım.
